Oshin Derieuw (37) was enkele maanden geleden de eerste Belgische vrouw die in het boksen op de Olympische Spelen mocht uitkomen. Ze haalde er de kwartfinale, waarin ze uitgeschakeld werd door haar Chinese opponent. De wereldkampioene Boksen Super Light Weight is tot nu toe ongeslagen in haar negentien profkampen. Met haar eigen bedrijf, Be Your Own Legend, verzorgt ze teambuildings, keynotes, motivational speeches, waarin ze paralellen trekt tussen het boksen en het bedrijfsleven.
Oshin Derieuw: Neen, zeker niet. Mijn jeugd verliep niet rimpelloos. Ik werd geconfronteerd met fysiek geweld en zat met een innerlijke woede die ik niet meteen kon plaatsen. Mijn broer had een passie voor skateboarden ontwikkeld, maar ik vond niet meteen een sport waarin ik me helemaal kon smijten.
Tot een vriend me rond mijn achttiende vroeg om eens mee te gaan naar de bokshal in Roeselare. Ik mocht meetrainen en merkte plots dat ik gedurende anderhalf uur niet meer aan de buitenwereld dacht. Ik ging volledig op in het boksen. Het voelde aan als meditatie en ik werd verliefd op de sport. Een extra stimulus was dat iemand buiten mijn vriendenkring zei dat ik talent had. Die erkenning had ik van thuis niet vaak gekregen, het opende een nieuwe wereld.
Oshin Derieuw: Bij mij ook, hoor (lacht). Maar zodra ik het boksen ontdekte, was die drang om continu te feesten helemaal weg. Ik wilde er echt voor gaan, mijn beste zelf worden in mijn sport. Al heeft het nog zeker tien jaar geduurd vooraleer ik mezelf ook echt bokser noemde. Je moet niet enkel technisch sterk en snel zijn, en kracht ontwikkelen, maar ook tactiek is essentieel om kampen te winnen. Het komt erop aan om je tegenstander te lezen, in te spelen op kansen die tijdens de wedstrijd ontstaan … Boks je tegen een opponent die sterker is dan jezelf, dan tracht je mentaal toch het overwicht te krijgen. Niet evident. Er komt veel meer bij kijken dan gewoon hard meppen. Elke dag nog leer ik bij.
Oshin Derieuw: Ja. In 2012 werd vrouwenboksen een olympische discipline. Sindsdien leefde de ambitie om de eerste Belgische vrouw te worden in het boksen op de Olympische Spelen. Het heeft uiteindelijk nog twaalf jaar, tot mijn 37e, geduurd om die droom te realiseren.
Oshin Derieuw: Door de jaren heen wisselde ik in België regelmatig van club, omdat ik telkens het gevoel kreeg dat ik tegen mijn plafond aanzat. Van een ticket voor de Olympische Spelen was dan ook geen sprake.
Op een bepaald moment leerde ik Mohamed Nichane kennen, een Franse bokscoach. Hij heeft eigenlijk mijn topsportcarrière gelanceerd. Ik sloot me aan bij zijn club in Hénin-Beaumont en zette al snel grote stappen vooruit. Zo kreeg ik bijvoorbeeld de kans om in Ierland tegen Katie Taylor te boksen. Zij was de olympisch kampioene van Londen 2012. Ook al verloor ik de kamp, ik heb er enorm veel van opgestoken. Een uur lang moest ik handtekeningen uitdelen, wat voor mij compleet nieuw was. Ik bokste er voor meer dan 1.500 toeschouwers en dat gaf me een geweldige boost.
In België is het quasi onmogelijk om als vrouw van het boksen te leven. Voor een profkamp krijg je om en bij 3.000 euro. En er zijn maar enkele kampen per jaar … terwijl je ook coaches en andere investeringen moet bekostigen. In Franrijk gingen er nieuwe deuren voor me open.
En plots kreeg ik van de Vlaamse Liga de vraag of ik zou willen proberen om me te kwalificeren voor de Spelen in Parijs. Ik overlegde met Mohamed en hij wilde ervoor gaan. Voor mij was het belangrijk dat er een klik zou zijn tussen Mohamed en Rafaelle Bergamasco, de coach van de Liga. Gelukkig ging dat goed. Vanaf dan heb ik alles op de Spelen gezet.
‘‘Mijn sterkste punten zijn mijn snelheid en explosiviteit. Ondanks mijn leeftijd beschik ik over een erg hoge handsnelheid.’’
Oshin Derieuw: Er waren drie tornooien waar ik me zou kunnen kwalificeren: Polen, Italië of Thailand. Zelf had ik het gevoel dat ik in Polen ervaring zou kunnen opdoen, om nadien echt een poging te wagen om dat ticket binnen te halen. Maar Mohamed overtuigde me om er meteen in Polen maximaal voor te gaan. Hij geloofde erin dat ik alle nodige kwaliteiten had. Dat gaf me nog meer vertrouwen en het lukte. Ik versloeg de Franse Emilie Sovinco en ik mocht naar de Spelen. Toen ik dat ticket in handen had, volgde er een immense ontlading. Niet alleen voor mij, maar ook voor de mensen rondom mij. Mohamed reed toen trouwens 20 uur met de wagen van Frankrijk naar Polen om me bezig te zien. Dat geeft aan hoe sterk zijn betrokkenheid is.
Oshin Derieuw: Anders dan de meeste atleten, denk ik. Veel atleten zien de Spelen als een soort Tomorrowland, als één groot pretpark. Maar ik was vooral bezig met mijn tornooi en hoe ik zou presteren. Ik heb ook geen echte idolen in de sportwereld, dus ging ik spontaan zeker geen atleten uit andere landen opzoeken.
Maar niettemin vond ik het geweldig om er deel van uit te maken. Het is zo groots dat het overweldigend wordt. Ik had dat onderschat. Je bent weken weg van thuis en dat miste ik. Het zorgde er zelfs voor dat ik in mijn eerste kamp wat verlamd in de ring verscheen, gewoon omdat ik het moeilijk vond om mijn hoofd leeg te maken.
Tijdens de Spelen zat ik ook 24/7 in een sportieve mindset, terwijl ik iemand ben die het best presteert als er ook wat afleiding is. Op die manier verbrand ik niet te veel energie vooraleer ik de ring inga. Het was dus zeker een leerschool. Bovendien kampte ik in de aanloop naar de Spelen met heel wat blessures, waardoor mijn voorbereiding niet optimaal verliep. Het was dus hectisch om fit aan de start te geraken. Maar globaal vind ik het fantastisch dat ik erbij was.
Oshin Derieuw: Toch wel. Vooral met de hockeydames, judoka Gabriella Willems en atlete Hanne Claes. De meesten van hen zijn wel een pak jonger dan ik, maar het klikte zeer goed.
Oshin Derieuw: Jazeker. Vóór ik naar de kwalificatie in Polen vertrok, vertelden atleten me dat mijn leven er als Olympiër anders zou uitzien. Ik kon dat toen niet geloven, maar het klopt echt. Op verschillende vlakken. Zo heb ik vandaag een contract via Sport Vlaanderen. Het bezorgt me een vast inkomen, en dus gemoedsrust, zodat ik me volledig op mijn bokscarrière kan richten. Tegelijkertijd werd ik door de Spelen een stuk bekender bij het grote publiek, wat mijn marktwaarde natuurlijk verhoogt. En dus ook mijn fee voor kampen. Ik ben zelfzekerder en besef meer dan vroeger wat ik waard ben. Ook met mijn eigen bedrijfje, waar ik ondernemers inspireer met voordrachten, coachings en workshops. Ik krijg vaak de reactie: ‘boksen interesseert me niet, maar omwille van jou volg ik het wel.’ Zo merk ik dat ik met mijn sport en mijn verhaal impact heb op mensen.
Oshin Derieuw: Mijn sterkste punten zijn mijn snelheid en explosiviteit. Ondanks mijn leeftijd beschik ik over een erg hoge handsnelheid. Ook kan ik snel de juiste beslissingen nemen in kampen. Ik ben iemand die niet zomaar blind aanvalt, maar vooral op de counter loert.
Oshin Derieuw: Dat de atleet altijd en overal op de eerste plaats komt. Het ego van veel bokscoaches is groot, en dat is niet altijd goed voor hun atleten. Mohamed is wat ouder, hij is 72, en heeft al veel gezien en meegemaakt in de sport. Hij kan relativeren, maar wil tegelijk met zijn atleten het allerhoogste bereiken. Hij zorgt ervoor dat ik vertrouwen voel en dat ik plezier beleef aan mijn sport. Dat is voor mij een absolute voorwaarde om te presteren. Maar dat geldt ook buiten de sport. Als je geen plezier ervaart in wat je doet, dan zullen je prestaties nooit top zijn. Ik heb verschillende jobs gehad toen ik nog geen profbokser was, zoals manager van een hotel, kabinetsmedewerker … Telkens ging ik op zoek naar een funfactor: de collega’s, klanten … Zonder plezier lukt het niet.
‘‘Elke weekdag train ik tweemaal, waarvan één bokstraining. De rest van de trainingssessies heeft betrekking op uithouding, kracht en blessurepreventie.’’
Oshin Derieuw: Elke weekdag train ik tweemaal, waarvan één bokstraining. De rest van de trainingssessies heeft betrekking op uithouding, kracht en blessurepreventie.
Oshin Derieuw: Ik doe veel dingen graag, ik focus niet alles op mijn sport, waardoor ik voor sommige mensen een vrij atypische atleet ben. Ik doe mijn sport graag, maar daarnaast ga ik graag naar zee, geniet ik van reizen, wandelen, pik ik toch hier en daar een concertje mee … Zonder dat alles zou mijn funfactor in het leven ook lager liggen.
Het beeld moet verdwijnen dat boksen vooral een sport is van asociale vechtmachines. Het is een zeer veelzijdige sport die ook gewoon leuk is. Ik organiseer regelmatig teambuildings voor bedrijven waarin ik mensen laat kennismaken met het boksen. Nog nooit heeft er iemand tegen me verteld dat ze het niet leuk vonden.
Oshin Derieuw: Ik ben 37 en bekijk het van jaar tot jaar. Volgend jaar neem ik deel aan het Wereldkampioenschap en daarna zien we wel. Ik voel me alleszins nog fit en competitief. Ik train nu slimmer dan vroeger en beschik over een sterke entourage. Naast Mohamed word ik begeleid door Vincent Callewaert en Marie Derolez, fysiotherapeuten bij Squadt. Zij behoeden me ervoor dat ik te vaak in het rood ga. Ik zal er alleszins alles aan doen om de Spelen in Los Angeles te halen, maar een blessure kan altijd roet in het eten gooien. Ik neem het jaar per jaar.
Oshin Derieuw: Graag zou ik een functie bekleden in de Vlaamse boksliga. Met mijn ervaring denk ik dat ik zeker een toegevoegde waarde heb om meer vrouwen zin te doen krijgen om te starten met boksen. In het verleden waren bokshallen vaak vrij vrouwonvriendelijke omgevingen. Vandaag is dat anders. Vrouwenboksen is een hype en daar moeten we van profiteren om het draagvlak verder te vergroten. Ik geef nu al af en toe introductiesessies in het middelbaar onderwijs en sparringavonden voor meisjes. Erg leuk is dat. Alsook het begeleiden van competitieve boksers, contacten leggen met buitenlandse federaties …
Daarnaast wil ik graag mijn eigen bedrijfje verder uitbouwen. Want er zijn veel principes uit het boksen die je naadloos kunt toepassen in het bedrijfsleven. Als je tegenstander in de ring je een rake klap geeft, is het vaak niet de beste oplossing om meteen impulsief te willen reageren. Het is zinvoller om te incasseren en vervolgens het juiste moment af te wachten om toe te slaan. Dat geldt ook voor ondernemers. Wie een bedrijf leidt, komt af en toe in moeilijke situaties terecht. Zelfcontrole, goed nadenken over je opties en geduld hebben zijn ook voor ondernemers, net zoals voor boksers, essentiële eigenschappen.
Ik geef nog een ander voorbeeld. Oogcontact. Cruciaal in een bokskamp, want je wil je tegenstander mentaal ontleden. Maar als je in het dagelijkse leven met iemand een gesprek voert, en die vermijdt elk oogcontact, dan krijg je vaak het gevoel dat hij of zij niet echt luistert naar je. Wil je echt tot een diepgaand gesprek komen, dan is oogcontact belangrijk.
Oshin Derieuw: In de jaren ’80 liep er op de VRT een Japanse serie met de naam Oshin. Het hoofdpersonage was een meisje dat keihard moest werken om haar leven op orde te krijgen. De serie gaf mijn ouders de inspiratie om me de naam Oshin te geven. En nomen ist omen, want ook ik heb alles gegeven in mijn bokscarrière.